sneeuw

Lieve allemaal,

toen ik vanochtend vroeg wakker werd (niet helemaal vanzelf, de wekker ging af), was de wereld bedekt onder een dikke laag sneeuw! Alles was stralend wit, en geloof me: een Engels landgoed in de sneeuw - beter wordt het niet :) Ik zal wat mooie foto’s uploaden bij dit bericht, dan kun je het zelf beoordelen.
Het weer, en daarmee ook de natuur, zijn behoorlijk in de war. Onder de sneeuw staan namelijk tulpen in bloei, bomen zijn uitgelopen, en vogels zijn druk in de weer met hun nesten. Het is de tweede keer deze winter dat het sneeuwt, de vorige keer was op Paasochtend. Maar twee dagen geleden zaten we met een trui aan buiten in de zon thee te drinken! Raar weer…
Op Paasochtend ben ik om half zeven ’s morgens naar de ‘dienst van het licht’ in de dorpskerk geweest (op dat soort tijdstippen is het ideaal om naast de kerk te wonen). Toen we in het schemerdonker bij de kerk aankwamen, was de voorganger bezig een kampvuur aan te steken. Buiten, in de kou en sneeuw, sprak de voorganger een gebed uit:

Eternal God, who made this most holy night to shine with the brightness of your one true light: set us aflame with the fire of your love, and bring us to the radiance of your heavenly glory; through Jesus Christ our Lord.

Daarna werd de paaskaars aan het kampvuur aangestoken en de kerk ingedragen, waar een korte dienst was (met avondmaal). Het idee was, dat tijdens de dienst de zon zou opkomen door het prachtige gebrandschilderde raam in de oost-kapel. Helaas woedde er een ware sneeuwstorm… Maar ondanks het elektrische licht was het een prachtige dienst.

De week na Pasen waren mijn ouders en tante Aly er gezellig. Het blijft leuk om mensen mijn huidige thuis te laten zien (want ik ben echt wel een beetje trots op ‘mijn stad’ Oxford). Bovendien hadden ze mijn motor bij zich, en kan ik nu heerlijk rondtouren. Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn avonturen (en een foto komt de volgende keer).

Tenslotte nog een leuke anekdote over de dienstregeling van de bus tussen Oxford en Yarnton. Ik mag niet klagen, want naast het minibusje van het Centre, dat een paar keer per dag pal voor de deur vertrekt, doet ook streekbus nummer 20 vrijwel elk half uur het dorp aan. Alleen op zondag word je niet geacht de deur uit te gaan – de laatste bus van Oxford naar Yarnton vertrekt om 19.36 uur…
Overdag is de bushalte in het dorp in een paar minuten te bereiken. ’s Avonds en in het weekend echter, is het ruim een kwartier lopen, door donkere paadjes zonder veel straatverlichting. En nee, het is niet zo dat er ’s avonds in Yarnton allerlei baricades worden opgeworpen zodat de bewoners van Yarnton Manor een enorme omweg moeten maken – de bus stopt dan aan de rand van het dorp, langs de grote weg. Wat betekent dat het hele dorp een flink stuk moet lopen… De reden is mij nooit helemaal duidelijk geworden, behalve misschien dat het de busmaatschappij 5 minuten reistijd scheelt en een heleboel passagiers kost.
Maar er is goed nieuws! Per 29 maart ging de jaarlijkse nieuwe dienstregeling in, en bij Stagecoach (de busmaatschappij) was er iemand op het lumineuze idee gekomen een enquete te houden onder de gebruikers van lijn 20 – over de service, de dienstregeling, de vriendelijkheid van de chauffeurs (die overigens erg goed is, als je uitstapt bedanken ze je voor het feit dat je zo vriendelijk was van hun bus gebruik te maken), enzovoorts. En oh wonder… 100% (!) van de ondervraagden uit Yarnton, had bij ‘overige opmerkingen’ ingevuld dat het toch wel erg onhandig was dat de bus de helft van de tijd niet dóór, maar lángs het dorp reed. En een nog veel groter wonder: daarop is besloten dat in de nieuwe dienstregeling de bus altijd door het dorp zal rijden! Een ware overwinning…

Veel liefs en tot snel,
Rinske