opgezette dinosaurussen en Engelse wedding cake

Hallo allemaal,
zo langzamerhand begint het leven in Engeland al heel gewoon te worden. De dagen rijgen zich vanzelf aaneen met werk en studie, en dan is het leven hier niet eens zo heel veel anders dan in Kampen. Maar vrees niet: ik doe meer dan alleen werken en studeren!
Afgelopen zondag heb ik de hele dag door Oxford geslenterd, en onder andere het Natural History Museum bezocht. Daar was ik als kind al eens geweest, en dat heeft toen enorme indruk gemaakt: enorme dinosaurussen en een indrukwekkend gebouw. En er was nog niets veranderd… Ik heb me weer kostelijk geamuseerd tussen al die vreemde opgezette dieren en skeletten! ’s Avonds was er een Taizé-viering in de University Church, een prachtige oude (en koude) kerk, waar de liederen van Taizé heel mooi tot hun recht komen. De diensten zijn elke twee weken, ik ben erg blij dat ik dit toevallig ontdekt heb!

Ik heb ondertussen ook al mijn eerste Engelse bruiloft meegemaakt! Mijn huisgenote Ruth ging trouwen, en had Catherine en mij ook uitgenodigd. Het was een traditionele bruiloft inclusief echte Engelse wedding cake (voornamelijk rum en rozijnen, verschrikkelijk machtig) en natuurlijk het gooien van het bruidsboeket (en nee, ik heb ‘m niet gevangen). Het is leuk om te zien hoe anders de tradities hier zijn, in de kerk zaten bijvoorbeeld de gasten van de bruid links en de gasten van de bruidegom rechts (ik ben er nog niet achter waar gemeenschappelijke vrienden zitten).
En zo blijf ik bijleren over de Engelse cultuur. Vermoeiend is bijvoorbeeld dat de Engelsen eigenlijk altijd beginnen met een excuus. De bibliotheek kreeg een email van een mevrouw, dat het haar verschrikkelijk speet dat ze ons lastigviel, maar dat ze ons graag een complete tweetalige talmoed kado wilde doen (en voor zoiets willen we natuurlijk graag lastig gevallen worden). En mijn huisgenote Catherine wil nog wel eens excuses aanbieden voor het feit dat ze ook mijn afwas gedaan heeft :) Maar ik merk dat ik het zelf ook al een beetje begin over te nemen, de Nederlandse directheid wordt hier niet altijd op prijs gesteld.
Om mijn observaties beter te kunnen plaatsen ben ik een sociologische studie aan het lezen getiteld Watching the English: the hidden rules of English behaviour (van Kate Fox). Echt een aanrader als je iets meer wilt begrijpen van in de rij staan voor de bus, klasseverschillen, en de Engelse humor (het boek zelf is ook behoorlijk humoristisch, wat het erg leuk maakt om te lezen).

Sinds een week is het een stuk drukker hier op Yarnton Manor, want de studenten zijn aangekomen. Het is een leuke gevarieerde groep, afkomstig uit de VS, Canada, Duitsland, Polen, Engeland, Denemarken en Israël. De meesten zijn van mijn leeftijd, dus dat is erg gezellig. Gisteren was er een uitstapje naar de Cotswold’s (een regio hier vlakbij) en ik mocht ook mee :) Echt precies zoals je je het Engelse platteland voorstelt, met schattige huisjes, riviertjes, en winkeltjes. Aan het eind van de middag hebben we onszelf getrakteerd op thee en scones in Woodstock, super schattig met kleine potjes jam en slagroom. En aangezien iedereen daarna te moe was om nog wat nuttigs te doen, zijn we ’s avonds nog gezellig de pub ingedoken in Yarnton (het is een dorp van niks, maar er zijn twee pubs!).

En tenslotte moet ik het natuurlijk ook nog even over het weer hebben (ik heb net van Kate Fox geleerd dat de Engelsen zoveel over het weer praten, niet zozeer omdat ze erdoor geobsedeerd zijn, maar omdat ze niet weten hoe ze anders een gesprek met een vreemde moeten beginnen). Het is nog steeds prachtig weer, een graad of 18 en meestal droog. Toch begint het al duidelijk herfst te worden (autumn, fall is Amerikaans en dus helemaal fout), de bomen kleuren rood en oranje, en de eekhoorns zijn druk bezig met beukenootjes te verstoppen. Vanaf mijn werkplek heb ik uitzicht op een veld waar het stikt van de eekhoorns, vogels, konijntjes en egels, en de verleiding is dan ook erg groot om continu naar buiten te staren…

Ik heb een paar foto’s toegevoegd, van de bruiloft (die plaats vond in de Radcliff Observatory), en van het uitstapje naar de Cotswold’s.

Bedankt trouwens voor al jullie reacties, het is erg leuk om te zien dat mijn verhaaltjes gelezen en gewaardeerd worden! Rond kerst en oud en nieuw ben ik twee weken in Nederland, dus dan hoop ik veel mensen ‘in het echt’ te zien en te spreken!

Liefs,
Rinske